و در آيه ديگر به فرشتگان نيز نسبت مى دهد و مى فرمايد:

(فَكَيْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلاَئِكَةُ);[1]

حال آنها چگونه خواهد بود زمانى كه فرشتگان جانشان را مى گيرد.

در اين دو نسبت، هيچ نوع تناقضى در كار نيست، زيرا يكى از دو نسبت جنبه استقلالى و ديگرى جنبه تسبيبى دارد. شما با اين بيان مى توانيد قسمتى از آيات را نيز تفسير كنيد.

قرآن در موردى هر نوع پيروزى را از آن خود مى داند و مى فرمايد:

(وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِ اللهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ);[2]

ولى در آيه ديگر خواهان نصرت براى دين مى شود و مى فرمايد:

(إِنْ تَنْصُرُوا اللهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ);[3]

اگر دين خدا را كمك كنيد، شما را كمك مى كند و گام هاى شما را محكم و استوار مى سازد.

انسان غير وارد تصور مى كند كه در اين نوع آيات، تناقض هست، در حالى كه اگر از منطق قرآن آگاه بود چنين نسبتى را به