ملاك هاى مختلف با آن، توصيف مى شود:

الف. انسان تندرست، سعادتمند است و انسان بيمار، شقاوتمند.

ب. انسان ثروتمند، سعادتمند است و انسان فقير و نادار، بدبخت.

همچنين مى توان انسان را به ملاك هاى ديگر نيز به اين دو وصف توصيف كرد; مثلاً انسانى كه داراى همسر مهربان و سازگار است، خوشبخت و مقابل آن بدبخت و همچنين است ملاكات ديگر.

از آن جا كه وصف انسان به اين دو صفت، ملاك هاى گوناگونى دارد بايد برگرديم، شقاوت و سعادت انسان را در بطن مادر، بررسى كنيم. در اين مورد مى توان گفت: اين دو وصف مربوط به نطفه انسان است كه اگر از پدر و مادر سالم و تندرست، متولد شود، سرانجام، اين فرد از همان محيط، سعادتمند و پس از خروج از شكم مادر راه سعادت را در پيش خواهد گرفت، ولى اگر از پدر و مادر بيمار و مسلول، و يا مبتلا به بيمارى ديگر به دنيا بيايد از همان زمان بدبختى او آغاز شده است.

بنابراين، بايد سعادت و شقاوت را در درون مادر، از همين راه توجيه كرد، نه سعادت يا شقاوت اخروى.

و به اصطلاح، قانون وراثت يك قانون عمومى و همگانى