تمام مراحل خداست و از هيچ كس نمى توان به عنوان معين مستقل كمك خواست. از اين جهت يك چنين استعانت منحصر به ذات اقدس اوست، ولى اين مانع از آن نيست كه از ديگران به عنوان عامل غير مستقل كه در پرتو عنايات خدا ما را كمك مى كنند كمك بطلبيم. و يك چنين استعانت، با حصر كمك خواهى از خدا منافات ندارد، زيرا:

اوّلاً: استعانتى كه مخصوص ذات اقدس خداست، غير استعانتى است كه در باره ى عوامل ديگر انجام مى گيرد; كمك خواهى از فردى به عنوان اين كه بالذات و بدون اتكا به جايى كارى صورت مى دهد و ما را كمك مى كند، مخصوص ذات الهى است، در حالى كه درخواست كمك از عوامل ديگر به گونه ى ديگر است و آن اين كه به اتكاى قدرت خدا ما را يارى مى كنند، نه بالذات و مستقلاً. اگر استعانت به صورت نخست مخصوص ذات اقدس الهى گرديد، دليل نمى شود كه دومى نيز مخصوص ذات او باشد.

ثانياً: يك چنين كمك خواهى از مخلوق خدا، منفك از كمك خواهى از خدا نيست، بلكه عين كمك خواهى از اوست. و در جهان بينى يك فرد موحد كه همه ى جهان را فعل خدا و مستند به وى مى داند، چاره اى جز اين نيست. در پايان يادآور مى شويم كه:

مؤلف «المنار» در ج1، ص59 چون استعانت از ارواح مقدسه را يك نوع بيش تصور نكرده است، آن را ملازم با شرك دانسته است و مى گويد:

«ومن هنا تعلمون انّ الّذين يستعينون بأصحاب الأضرحة والقبور على قضاء حوائجهم وتيسر أُمورهم و شفاء أمراضهم و نماء حرثهم و زرعهم و هلاك أعدائهم وغير ذلك من