2. معرفى يكى از صحابه به نام فاسق

قرآن صريحاً برخى از صحابه را فاسق مى نامد و مى گويد:

(إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَة فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ).[1]

«... اگر انسان ناپرهيزكارى براى شما خبرى آورد، درباره آن تحقيق كنيد تا مطلب روشن شود تا مبادا از روى اشتباه گروهى را هدف قرار دهيد و سپس از آنچه كرديد پشيمان شويد».

مفسران مى نويسند: آيه ياد شده درباره وليد بن عقبه نازل شده كه پيامبر او را براى گردآورى زكات از قبيله بنى المصطلق، اعزام داشت. هنگامى كه اهل قبيله باخبر شدند كه نماينده رسول خدا مى آيد. با خوشحالى به استقبال او شتافتند، ولى از آنجا كه ميان آنها و وليد در جاهليت، دشمنى شديدى بود، او تصور كرد كه براى كشتن او مى آيند. او به خدمت پيامبر(صلى الله عليه وآله) بازگشت و گزارش داد كه آنان از پرداخت زكات خوددارى كرده اند و بايد توجه نمود كه خوددارى از پرداخت زكات، يك نوع قيام بر ضد حكومت اسلامى تلقى مى شد. بنابراين، مفاد گزارش اين بود كه آنان مرتد شده اند (برضد حكومت دست به شورش زده اند)

پيامبر درباره آنان مى انديشيد. آيه فوق نازل شد و به مسلمانان