الرَّازِقِينَ).[1]

(هنگامى كه داد و ستد يا سرگرمى و لهوى را ببينند، و از اطراف تو پراكنده مى شوند و به سوى آن مى روند و تو را ايستاده به حال خود، رها مى كنند. بگو آنچه نزد خداست بهتر از سرگرمى و تجارت است، و خداوند بهترين روزى دهندگان است).

در اين آيه مبارك كه علاوه بر تجارت، واژه «لهو» نيز برآن عطف شده و فرموده: (تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا) يعنى حتى سرگرميها را بر استماع خطبه هاى پيامبر و انجام نماز جمعه، ترجيح مى دهند.

مفسّران مى نويسند: پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مشغول خطبه هاى نماز جمعه بود. ناگهان كاروان بازرگانى كه از شام آمده بود، با كالاهاى متعدد، وارد مدينه شد. در اين هنگام اكثريت قريب به اتفاق حاضران، جايگاه نماز را ترك كرده و براى خريد كالاهاى تازه رسيده، شتافتند و از نمازگزاران فقط 11 نفر و به قولى 8 نفر باقى مانند و بقيه جايگاه را ترك كردند.[2] آيا مى توان اين گروه را اسوه و الگو و عادل و دادگر معرفى كرد؟

مقصود از لهو، طبل و شيپور و سائر آلات موسيقى است كه به هنگام ورود كاروان تجارى نواخته مى شد.