مهربان باشند. در ميان خود، سرسخت بودند و خون يكديگر را ريختند. تنها در جنگ جمل قريب پانزده هزار مسلمان[1] از دو طرف كشته شدند. در جنگ صفين، گذشته از شهادت ياران رسول خدا كه در ركاب على بودند، مجموعاً هفتاد هزار نفر كشته شدند،[2]بنابراين آن گروه از صحابه اسوه و الگو خواهند بود كه تا پايان عمر، اين صفات را حفظ كرده باشند، نه همه آنها و اين همان نظريه شيعه است كه مى گويد صحابه و تابعان حكم يكسان دارند. همان طورى كه تابعان، صالح و طالح دارند، صحابه نيز از اين دو قسم برخوردار هستند. در اين صورت سلف صالح مطرح نيست. صالحان مطرح هستند، خواه سلف باشد يا خلف.

گواه ديگر براين كه ياران رسول خدا يك دست نبودند و تعريف و توصيف خدا مربوط به همگان نيست، ذيل آيه است. درست است كه در آغاز آيه، همه را ياد مى كند ولى در ذيل آيه، فقط بر گروهى تأكيد مى كند كه برايمان و عمل صالح استمرار داشتند و مى فرمايد:

(وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْرًا عَظِيًما).[3]