ما در اين فصل به توضيح آيات سه گانه اى كه دستاويز آنهاست مى پردازيم و خواهيد ديد كه ميان مفاد آيات و ادعاى آنان، فاصله فراوان است:

1. نشانه هاى ياران پيامبر در تورات و انجيل

(مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللهِ وَ رِضْوَانًا سِيَماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الإِنْجِيلِ كَزَرْع أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَأَزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْرًا عَظِيًما).[1]

«محمد(صلى الله عليه وآله) فرستاده خداست و كسانى كه با او هستتند در برابر كفّار، سرسخت و شديد، و در ميان خود، مهربانند. پيوسته آنان را در حال ركوع و سجود مى بينى. آنها همواره فضل خدا و رضاى او را مى طلبند. نشانه آنها در صورتهايشان از اثر سجده نمايان است. اين توصيف آنها است در تورات، ولى مثل آنان در انجيل همانند كشت و كارى است كه دانه هاى خود را بيرون آورده و آن را نيرومند ساخته تا آن كه بزرگ شده و بر پاى خود ايستاده تا جايى كه كشاورزان را به