محاسبه «داروين» درباره جانداران و گياهان عين واقع است، ولى علل تعادل و يا به عبارت روشن تر، علل كشتارها و ويرانى ها، اين نيست كه: اقويا، ضعفا را از بين مى برند. هرگز اشتن اعضاى مفيد يا زيان بخش رابطه اى با اين قسمت ندارد، بلكه حوادث غير مترقب خارج از دايره جانوران، موجب اين تعادل مى شود. گاهى بر اثر خشكيدن يك مرداب كليه، جانورانى كه در آن اطراف زندگى مى كردند، از بين مى رفتند، و اين نابودى دسته جمعى كوچكترين ارتباطى به انتخاب اصلح ندارد.

دم هاى كوچك و دراز، پوست هاى ضخيم و نازك در اين مورد برابر مى باشند.

و به قول «گوبينو»[1] تنازع بقا هميشه با آن بى رحمى كه «داروين» مى پندارد، همراه نيست. بى گمان تعادل حيوانات از قربانى هاى فراوانى پديد آمده است. اگر يك «قورباغه» هزاران تخم و نوزاد آورد، دو تا از آن ها زنده مى مانند باقى را يا قورباغه ها و حشرات ديگر مى خورند يا بر اثر انگل ها و بيمارى ها از ميان مى روند.

اين ويرانى ها بى آن كه هيچ رابطه اى با اين كه فلان فرد دمى كوتاه يا دراز، و يا پوستى روشن تر و تاريك تر، و دستگاه تنفسى كامل تر يا ناقص تر و... داشته باشد، انجام مى گيرد.

تغييرات و تحولاتى كه در جانداران به وسيله دگرگون شدن محيط رخ مى دهد در چندين نسل، بسيار جزئى و نامرئى و غير محسوس است و پس از مرور