«داروين» به قدرى به اين اصل ايمان دارد كه درباره آن مى گويد: چيزى سهل تر از قبول حقيقت اصل تنازع بقا نيست و اگر چنين امرى موجود نباشد تعادلى كه در طبيعت حكمفرما است، به درستى درك نخواهد شد.

پرندگان خوش آواز كه با فراغ خاطر بر فراز شاخه ها مى نشينند، از حشرات و دانه ها تغذيه مى كنند، و با يان عمل خود، دائماً عده اى از موجودات زنده را معدوم مى سازند.

مرغان شكارى يا چهار پايان گوشت خوار دائماً در كمين مى باشند تا اين پرندگان خوش آواز را طعمه خود ساخته و از تخم ها و نوزادان آن ها سد جوع كنند.

مدرك كشف اين اصل همان انتخاب مصنوعى است، كه ميان كشاورزان مرسوم است: آنان از هر نسل، تعدادى را كه داراى عالى ترين صفات مطلوب مى باشند، انتخاب مى كنند و با اعمال طولانى سرانجام از اين انتخاب مصنوعى، نژادى به دست مى آيد كه از كليه آلودگى ها پيراسته مى باشد. روى اين اساس: در اين جهان تنازع، موفقيت و بقا از آن موجوداتى است كه شرايط بقاى آن ها بيشتر، و عوامل حياتى در آنان بيش از ديگران موجود باشد مثل3 در ميان حيوانات، تعدادى با شاخ هاى كوچك و بزرگ پيدا مى شوند، از آن جا كه دسته اوّل به خوبى مسلح نشده اند احتمال نابودى آن ها بيشتر است، و دسته دوم در برابر حوادث بهتر پايدارى مى كنند. اگر اخلاف آن ها به نوبه، خود با شاخ هايى بهتر به دنيا آيند، اين اعضا به تدريج در نسل هاى ديگر كامل تر مى شوند و بدين طريق انتخاب انسب، سبب پيدايش تكامل مى گردد.

خلاصه در اين ميدان مبارزه، فتح و غلبه با افرادى است كه با شرايط