«داروين» نظريه خود را بر روى چهار اصل استوار ساخت و اصول چهارگانه وى عبارتند از:

1. تنازع بقا

2. انتخاب اصلح

3. وراثت صفات اكتسابى

4. سازش با محيط

اينك به شرح هر يك از اين اصول مى پردازيم:

افزايش نامحدود جانوران و گياهان، سبب مى شود كه غذا و مسكن براى عموم آن ها كفايت نكند، تنها فرزندان آدم، اگر با مرگ و مير غير طبيعى روبرو نشوند، در هر بيست و پنج سال جمعيت آن ها در كره زمين دو برابر مى گردد و چيزى نمى گذرد كه براى سرپا ايستادن فرزندان آدم، جايى پيدا نمى شود و هرگاه جانوران و گياهان با موانعى روبرو نگردند، پس از مدتى تمام سطح كره زمين را فرا مى گيرند.

در صحنهئ زندگى، هر موجودى با صدها عوامل نابود كننده، روبرو است كه اساس زندگى آن را تهديد مى كند، و هر موجودى مى خواهد عوامل بقاى خود را تحصيل كرده و از علل نابود كننده دور باشد. از اين نظر همواره ميان موجودات عالم نزاع و كشمكش برقرار است.

منازعه و جنگ كه اثر مستقيم افزايش نامحدود موجودات جاندار و گياهان است، در جانوران، آشكار و در گياهان مخفى غاست.