پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) در سال ششم هجرت دعوت جهانى خود را گسترش داد و با ارسال نامه هايى به سران جهان و دعوت آنان به پيروى از آيين اسلام، آغاز نمود، و سراسر جهان را به سوى اسلام، در زير پرچم حكومت توحيدى، فرا خواند.

بررسى مجموع نامه هاى پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) و روش ياران او كه پس از وى به راه او ادامه دادند، حاكى است كه اسلام به صورت دعوت عمومى با پى ريزى حكومت جهانى آغاز به كار كرد و پيش رفت.

از ميان پايه هاى فكرى حكومت واحد جهانى، فقط به يك پايه اساسى اشاره مى كنيم و آن برابرى همه انسان ها با يكديگر است و همين پايه است كه به برترى هاى نژادى و مليت گرايى هاى غلط، خاتمه بخشيد و همه انسان ها را مساوى و برابر خواند چنان كه مى فرمايد:

(يا ايّها الناس انّا خلقناكم من ذكر و أنثى و جعلناكم شعوباً و قبائل لتعارفوا انّ اكرمكم عند الله اتقاكم).[1]

«اى مردم ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و به شكل دسته ها و قبيله ها درآورديم تا همديگر را بشناسيد. گرامى ترين شما نزد خدا، پرهيزگارترين شما است».

اين آيه و مانند آن، اصل وحدت انسان ها را اعلام مى دارد، و به تمام انواع و اقسام نژاد پرستى، مليت گرايى، خاتمه داده و به صورت «انترناسيوناليسم اسلامى» حضور خود را در صحنه سياست اعلام مى دارد و با يك نظام توحيدى و برنامه اى