در حالى كه اواخر قرن نوزدهم و آغاز قرن بيستم عده اى به فكر احياى «ناسيوناليسم» و «مليت گرايى» بودند و گروهى در قيافه هاى مختلف، از آن به شدت دفاع مى كردند، ناگهان مسئله «انترناسيوناليسم» و لزوم تشكيل «حكومت واحد جهانى» در چشم انداز متفكران غرب، قوت گرفت، و جنگ هاى بين الملل اوّل ودوم به اين انديشه قوت بخشيد، و آنان با بينايى خاصى دريافتند كه وجود مرزهاى مصنوعى ميان ملت ها، عامل جنگ و خونريزى ها است، و براى رهايى از اين بدبختى چاره اى جز اين نديدند كه اين مرزهاى مصنوعى را درهم كوبند و همه انسان ها را كنار هم، زير يك لوا و پرچم يك حكومت واحد قرار دهند.

جنگ در هر زمان هيولاى مخوفى است كه بايد از آن ترسيد، و پرهيز نمود، ولى جنگ هاى جهانگير اوّل و دم از وحشتناك ترين جنگ هاى تاريخ بشريت است كه باعث كشتار ميليون ها انسان به دست اناسن و اتلاف ميلياردها دلار به دست او گرديد، به طورى كه تلفات جهانى جنگ جهانى اوّل به شرح زير بود.

در حدود 9 ميليون نفر كشته، 22 ميليون نفر عاجز و از كار افتاده، و ده ميليون نفر مفقودالاثر شدند و هزينه آن حدود 400 ميليارد دلار برآورد گرديد، تلفات جنگ دوم جهانى آن چنان وحشتناك است كه برخى تلفات آن را 30 ميليون و هزينه مالى آن را در حدود هزار ميليارد دلار برآورد كرده اند.[1]

كشتارهاى وحشيانه جنگ جهانى اوّل سبب شد كه اتحاديه بزرگى به صورت