نرسيه است مستحق مجازات نيست، بلكه حتى شايسته دريافت اجر و پاداش الهى نيز هست.

اين قاعده در فقه شيعه معروف است كه: «للمصيب أجران و للمخطئ أجرٌ واحد»[1]: يعنى پژوهنده اى كه به صواب و واقعيت برسد دو اجر دريافت مى كند (اجر رسيدن به واقعيت و پاداش الهى) و پژوهنده اى كه خطا كند، تنها يك اجر دريافت مى كند. (فقط پاداش الهى). از ياد نبريم كه اين پاداش، مخصوص خطاكارانى است كه تمام تلاش خود را روشمندانه بكار بسته اند، امّا به دلايلى كه خارج از اختيار آن ها بوده است به واقعيت و حقيقت نرسيده اند.

بر همين منوال ميتوان گفت كه پژوهنده ى كوشايى كه در مباحث كلامى و عقيدتى تلاشى روشمندانه مصروف داشته امّا از درك حقيقت قاصر بوده است، نه تنها عقوبتى در انتظار او نيست، بلكه حتّى پاداش الهى را دريافت خواهد نمود. از ياد نبريم كه پژوهنده ى مورد نظر ما، روشمندانه پيرامون سه اصل اساسى توحيد و نبوت و معاد به پژوهش پرداخته است و اين اصول چندان مبرهن و مستدلّ اند كه هر عالم تلاشگر و منصفى به وجود اين اصول پى خواهد برد و به دليل صداقت و انصاف او قطعاً توفيق الهيرفيق او خواهد گشت و به حقيقت خواهد رسيد، چرا كه: (والّذين جاهدوا فينا لنهدينّهم سبلنا و انّ الله لمع المحسنين).[2]

«و آن ها كه در راه ما (با خلوص نيّت) جهاد كنند، قطعاً به راه هاى خود،