دچار كفر و بيراهگى نخواهند شد.

«هرگاه بندگان، در چيزى كه نمى دانستند متوقف مى شدند (اظهار نظر نمى كردند) و آن را انكار نمى كردند، هرگز كافر نمى شدند».[1]

در حديث ديگرى از پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) ـ كه به «حديث رفع» مشهور است ـ عقوبت و كيفر افعال نُه گانه اى از امت اسلامى برداشته شده است كه از جمله ى آن ها «وسوه فكرى در امور آفرينش» است:

«از امت من (كيفر) نُه خصلت برداشته شده است:... وسواسى كه در راه تفكر نسبت به آفرينش پيدا مى شود.[2]

در فقه اماميه، در بحث حدود و ديات قاعده اى با عنوان «الحدود تُدرَءُ بالشبهات» (اجراى حدود الهى با وجود شبهه رفع مى شود) وجود دارد كه مفاد آن اين است: در اجراى حدود الهى نبايد جاى هيچ گونه احتمال مخالف و معقولى وجود داشته باشد، و صد در صد و بدون ترديد، عمل انجام پذيرفته بايد مجرمانه باشد.

البته شبهه اى كه موجب برداشته شدن حدود الهى مى شود گاه علمى است و زمانى عملى. در امورى مانند سرقت و زنا و... شبهه از نوع عملى است امّا در