به «الوهيت دولت» كرده و دولت را جايگزين دين مى سازند و مى خواهند زمام زندگى بشر را در دست دولت قرار دهند تا انسان با خداى قانونگذار، خداحافظى و او را بازنشسته كند!!

در مسلك باب و بهاء زمان تشريع و قانون گذارى در دست «بيت العدل» است كه براى پيروان اين مسلك، مطابق شرايط زمان و مكان قانون وضع مى كند، و همه اعضاى آن انتخابى هستند، و از احكام به «اصطلاح» الهى جز معدودى در كتاب «اقدس» بهاء موجود نيست.

«عقلانى كردن قوانين» نوعى واپس گرايى است كه نمونه آن را در «بيت العدل» مشاهده مى كنيم، و نوعى پيروى از غرب است كه بر همه آشكار مى باشد.

طرح عرفى شدن دين، يا فقه، يك انديشه وارداتى است، امّا به صورت منسوخ و محرّف، زيرا آن چه در غرب هست، عرفى شدن جامعه يعنى فاصله گرفتن جوامع مثلا جامعه اسلامى از دين و به تعبير غربى ( Secularisation ofislamic world) (غير دينى كردن جهان اسلام) است. بنابراين آن چه در غرب مطرح است، كاملا مفهوم است، زيرا مى خواهند حاكميت دين را نفى كرده و جامعه را از آن دور سازند (البته اين خواب تعبيرى نخواهد داشت) ولى آن چه امروز در جرايد و يا برخى كتاب ها ديده مى شود، مسأله عرفى شدن دين، يا عرفى شدن فقه شيعى است به نحوى كه بيان گرديد، هر چند در نتيجه هر دو نظريه با هم تلاقى مى كنند.