(أفحكم الجاهلية يبغون و من أحسن من الله حكماً لقوم يوقنون).[1]

«آيا داورى جاهليت را مى خواهند؟ چه كسى بهتر از خدا براى كسانى كه اهل يقين باشند، داورى مى كند؟».

شريعت آسمانى، فيض الهى است كه از دوران نوح[2] سرازير جامعه بشرى شده و پيامبران با شرايع مختلف (حسب نيازها) به سوى بشر اعزام شده اند و همگان بايد از آن پيروى نمايند.

شريعت اسلام، شريعت خاتم و جاودانه است، هم چنان كه كتابش، مانند پيامبرش، خاتم و جاودانى است و هدايت گرى آن، مربوط به زمان خاصى نبوده و به حكم اين كه بازگو كننده درخواست هاى فطرى است، با بشر تا روز رستاخيز همراه خواهد بود.

البته در مسأله خاتميت پرسش هاى فراوانى هست كه محققان اسلامى پيرامون آن ها، بحث هاى مفصل و گسترده اى نموده اند و ما در كتاب «خاتميت» كه به زابن فارسى و در كتاب «مفاهيم القرآن» كه به زبان عربى نوشته شده اند، تمام پرسش هاى موجود را پاسخ گفته و به تحليل آن ها پرداخته ايم. آن چه در اين رساله كوچك در اختيار شما قرار مى گيرد، نقد يك انديشه غربى است كه عمر شرايع را پايان يافته دانسته و مى خواهد خردورزى يا خرد جمعى را به نوعى با يك خزندگى خاص جانشين شريعت سازد و در اين مورد، از عباراتى چون عرفى شدن دين و نظائر آن بهره مى گيرد.

شگفت اين جاست كه طراحان اين نوع مباحث روزگارى جوانان زبده انقلاب