حق، چيز ديگرى را نپرستند و قرآن اهل كتاب را به اين اصل مشترك دعوت مى كند و مى فرمايد:

(قل تعالوا الى كلمة سواء بيننا و بينكم الا نعبد الاّ الله).[1]

«بگو اى پيروان انجيل و تورات بياييد همگى بر محور پرچم توحيد گرد آييم و آن اين كه جز خدا را نپرستيم و بنده ى او باشيم».

اصولا هدف از بعثت پيامبران و بالاخص پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) جز اين نيست كه انسان ها را از بندگى مردم به بندگى خدا سوق دهد، اميرمؤمنان(عليه السلام) درباره ى انگيزه بعثت اين جمله را دارد:

«بعث الله محمداً ليُخرج عباده من عبادة عباده الى عبادته، و من طاعة عباده الى طاعته، و من ولاية عباده الى ولايته».[2]

خدا پيامبران را برانگيخت تا بندگان را از پرستش بندگان، به پرستش خويش، و از اطاعت بندگان به طاعت خويشتن، و از ولايت بندگان به ولايت خويش، سوق دهد.

امام على(عليه السلام) در يكى از سخنان خود مى گويد:

«لا تكن عبد غيرك و قد جعلك الله حرّاً».[3]

«بنده ى كسى مباش در حالى كه خدا تو را آزاد آفريده است».