مثلا تحريم مواد مخدر در تمام جامعه هاى الهى و الحادى از اين قيد سرچشمه مى گيرد، كه اين نوع آزادى بر مصالح فرد ضرر وارد مى سازد.

تعريف چهارم به نوعى به تعريف نخست بازگشت مى كند.

از آن جا كه تعريف نخست، معروف ترين تعريف، براى آزادى است، شايسته است پيرامون آن، بحث بيشترى صورت گيرد.

1. آزادى: رهايى از جبر غير و عمل به اقتضاى ماهيت و طبيعت خويش.

اين تعريف مركب از دو جزء است:

1. جزء سلبى.

2. جزء ايجابى.

جزء نخست ناظر به رفع موانع است كه نمى گذارد انسان به اقتضاى طبيعت خود عمل كند، و در حقيقت جلوى مقتضى را مى گيرد، و مانع از تأثير آن مى شود، غالباً اين «غير» همان حاكمان مستبد و فرمانروايان خودخواه هستند كه اراده خود را بر انسان تحميل كرده و انسان را از عمل به خواسته هاى طبيعى خود باز مى دارند.

در گذشته غالباً جبر غير به صورت حاكمان مستبد ترسيم مى شد، امّا پس از پيوستگى جوامع و گسترش صنعت، عوامل «جبر آفرينِ» ديگرى نيز پديد آمدند، كه اختيار را از كف انسان ها مى ربايند و چه بسا انسان فكر مى كند كه آزادانه عمل مى كند امّا غافل از آن كه عواملى بى اختيار مانند رسانه ها و تبليغات گمراه كننده، فكر و انديشه سپس گزينش را در مغز او پديد مى آورند.

در انتخابات غرب كاملا اين مسأله مشهود است، سرمايه داران بزرگ براى انتخاب شدن نمايندگان مورد نظر خود، از ابزارهاى گوناگونى حتى ستارگان سينما