برخى از اين منظومه باورها را بر پاره اى ديگر رجحان بخشد».[1]

از دلايل نويسنده بر استوارى پلوراليزم و كثرت گرايى، در قلمرو رستگارى، آيه هاى سه گانه اى[2] است كه در آن جا به چهار گروه: مؤمنان، و يهوديان و مسيحيان و صابئان نويد مى دهد كه اگر به خدا و به روز آخرت ايمان بياوريد، و عمل صالح داشته باشيد، همگى رستگار خواهيد شد.

در سال هاى 1350، فردى به نام دكتر ميمندى نژاد در ايران با اين آيات بر كثرت گرايى استدلال مى نمود و مى خواست برساند كه پيروان تمام شرايع، اهل نجاتند ولى با شروط سه گانه. نويسنده، مقاله مورد بحث، هم اين آيه را يكى از دلايل خود معرفى كرده است.

اينك آيه و كيفيت استدلال او

(انّ الذين آمنوا و الذين هادوا والنصارى و الصابئين من آمن بالله و اليوم الآخر و عمل صالحاً فلهم اجرهم عند ربهم ولا خوف عليهم و لا هم يحزنون)[3]

«كسانى كه به آيين اسلام ايمان آورده اند (مسلمانان) و هم چنين يهود و نصارى و صابئان، هرگاه ايمان راستين به خدا و قيامت داشته و عمل صالح انجام دهند، اجر و پاداش آنان نزد خدا محفوظ است، نه از عذاب قيامت بر آنان بيمى است و نه اندوهگين مى باشند».