در چنين شرايطى قرآن، تورات و انجيل را مايه هدايت و روشنگرى مى خواند و مى فرمايد:

(انّا انزلنا التوراة فيها هدىً و نور يحكم بها النبيّون الّذين أسلموا للّذين هادوا...).

اين آيه و نظاير آن مربوط به آن بخش از آيات تحريف نشده از اين دو كتاب است كه شريعت اسلام نيز مفاد آن را به رسميت شناخته است، نه همه آن چه كه در تورات و انجيل آن روز و يا امروز موجود مى باشد.

نكته جالب در اين مورد اين است كه قرآن به خاطر تحريفى كه در اين دو كتاب رخ داده است، تعبير او درباره آن ها و درباره قرآن متفاوت است، درباره تورات و انجيل مى گويد:

(فيها هدى و نور) و يا (فيه هدى و نور): در آن ها هدايت و نور است نه اين كه سراسر نور و هدايت مى باشد، ولى تعبير او درباره خويش برخلاف اين دو تعبير است چنان كه مى فرمايد:

(و أنزلنا اليكم نوراً مبيناً) (نساء / 174).

«ما به سوى شما نور روشنگرى فرو فرستايم».

از اين ميان نتيجه مى گيريم در تورات و انجيل در حالى كه در آن ها تحريف هايى رخ داده است ولى حقايق نورانى نيز وجود دارد، و قسمتى از آن ها به شريعت اسلام نيز انتقال يافته و به عنوان مشتركات شناخته مى شود و ستايش از اين نوع احكام كه بخش كمى از آن دو كتاب را تشكيل مى دهد به معنى به رسميت شناختن شرايع پيشين يا دست نخوردگى آن دو كتاب نيست.