4 ـ روز « عرفه» از حجة الوداع: بيشتر مفسران اين احتمال را بر گزيده اند ولى هرگز آن روز نيز آبستن اين دو حادثه خطير نبود زيرا در اين صورت بايد ديد كافرانى كه از پيروزى بر مسلمانان مأيوس شدند، چه كسانى بودند، اگر مقصود بت پرستان قريش يا عموم بت پرستان شبه جزيره باشد، به طور مسلم روز يأس و نوميدى آنان غير اين روز بود، زيرا قريش در روز فتح « مكه» وبقيه پس از قرائت سوره « برائت» از هرگونه تفوق مأيوس گشتند نه در روز « عرفه» و اگر مقصود مطلق كافران روى زمين باشد خواه در « جزيرة العرب» خواه درجاهاى ديگر، به طور قطع يك چنين يأس عمومى تا آخرين دقايق عمر پيامبر براى آنان دست نداده بود.

5 ـ روز غدير كه با تعيين جانشين، آئين اسلام به صورت يك آئين بقا دار درآمد و اركان آن كامل گرديد و جمله هاى آيه كاملاً با اين مورد تطبيق مى كند زيرا بايـد ديد مقصـود از تكميل ديـن چيست؟ آيا مقصود تعليم و وظايف حـج است؟ به طور مسلم نه زيرا با اين كار، دين كامل نمى شود يا اينكه مراد بيان حلال و حرام است كه در اين سوره ( مائده) بيان شده درحالى كه بسيارى از احكام مانند ارث «كلاله» و « احكام ربا» طبق نظريه مفسران پس از روز « عرفه» نازل شده است[1].