برنامه دبستانى هرچند هم كامل تر و جامع تر و با واقع بينى دقيقى تنظيم شده باشد، نمى تواند نسبت به دبيرستان مفيد و سودمند، و جامع و كامل باشد و يك چنين نارسائى نسبت به برنامه يادشده، عيب و نقص نيست، زيرا هدف از آن برنامه، اداره دانش آموز خردسالى است كه از نظر فكر و تعقل و استعداد بدنى و دماغى، درحد خاصى قرار دارد و براى آن گروه، جز اين برنامه، هيچ برنامه ديگرى نمى تواند مفيد و سودمند باشد اگر كسى بگويد برنامه دبستانى براى دانش آموز دبيرستانى مفيد نيست، نبايد آن را نشانه نقص و عيب دربرنامه قبلى گرفت.

نگارنده از اين تأسف دارد كه در موضوعى قلم مى زند كه براى يك فرد وارد به مسائل دينى روشن و واضح است، ولى چه كند، چاپ كتاب از طرف مؤلف اورا به چنين توضيح واضحات كشيده است.

در پايان ياد آورمى شويم كه در اين بحث، لفظ « اديان» از طرف نويسنده تكرار شده است ولى بهتر است كه به جاى آن كلمه « شرايع» به كار رود، زيرا خدا از روز نخست يك دين بيشتر نفرستاده است و تمام پيامبران براى نشر آن اعزام شده اند و آيه: (اِنَّ الدِّيينَ عِنْدَ اللّهِ الإسْلام) ناظر به همين قسمت است ولى در حالى كه «ديـن» خـدا يكى است، شرايـع سـماوى قطعـاً متعـدد و مختـلف است آنجا كه مى فرمايد:( وَ لِكُلّ جَعَلْنا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً) (سوره مائده، آيه 48).براى هر يك از پيامبران شريعـت و طريقى قرار داديم و اختلاف و تكامل مربوط به شريعت است نه اصل دين [1].