انبياء و اولياء و صحابه و تابعين، بلكه زيـارت علماء و بزرگان ديـن، كـه نظـر در روى ايشان عبادت بود وبركه دعاى ايشان بزرگ بـود و يكى از بركه مشاهـدت ايشـان آن بود كـه رغبت اقتداء كردن به ايشان پديد آيد پس ديدار ايشان هم عبادت بـود هـم تخـم عبادت هاى بسيار بـود، و چون فوايد انفاس و سخنهاى ايشـان با آن يار شود فوائد مضاعف شود و به زيارت گوربزرگان رفتن به قصد، روا بود» .[1]

غزالى در« احياءالعلوم» نيز، پس از بيان اين موضوع، برآن است كه مسافرت براى زيارت انبيأ واولياى الهى، باحديث يادشده سازگار است ومنافاتى ندارد. وى درتوضيح گفتار خود، چنين استدلال مى كند:

« زيرا موضوع درآن( حديث مزبور) مساجد است و چون ديگر مساجد از نظر فضيلت يكسان مى باشند گفته شده است كه مسافرت براى آنها جايز نيست واگر از مساجد بگذريم، زيارت انبياءواوليا فضيلت دارد.و مانند خود آنان داراى درجات و مراتب گوناگون مى باشد.[2]

***