عصاى خود بــه دريـا، آن را مـى شكافت و پيروان خـويـش را نجـات مى بخشيد.

نتيجــه :

از آنچه گذشت دو نكته روشن شد:

1 ـ آيات شريفه قرآن، بر سلطه غيبى گروهى از اولياى الهى، گواهى مى دهد، زيرا بى ترديد، كارهاى شگفت آورى مانند جارى ساختن چشمه هاى آب زلال از صخره كوه براثر زدن عصاى موسى، ويا شكافتن آب دريا و ايجـاد راه عبـور از ميـان آن، و يا شفـاى دردهـاى بى درمان و زنده نمودن مردگان و آفرينش مرغى حقيقى از گل توسط حضرت عيسى، و يا باز گرداندن بينايى يعقوب پيامبر توسط يوسف، و آگاهى حضرت سليمان بر گفتار پرندگان، همگى اين رفتارها، امورى خارق العاده و بيرون از مجارى طبيعى هستند و هريك از آنها از نوعى قدرت و سلطه غيبى بندگان وارسته خدا پرده بر مى دارند.

2 ـ شكى نيست درحالى كه كتاب آسمانى ما قرآن، با صراحت كامل، بر سلطه غيبى اولياى الهى گواهى مى دهد، ايمان ما به نيروهاى غيبى آنان، چيزى جز پيروى از قرآن و هماهنگى با مضامين آن كتاب مقدس نيست. روشن است كه چنيـن اعتقادى بـا اصول مسـلم آئيـن