1 ـ آنگاه كه پيروان آن حضرت با فقدان آب مواجه گرديدند و تشنگى آنان را به تنگ آورد، موسى از جانب خداوند مأمور گرديد تا عصاى خود را برسنگ بزند تا به تعداد گروه هاى بنى اسرائيل، چشمه هاى آب جارى شود.

قرآن مجيد، فرمان خدا را در اين زمينه، چنين بيان مى دارد:

( وَ إذِا اِسْتَسْقى مُوسى لِقَوْمِهِ فَقُلنا اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَاْنفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْنَاً..) [1].

«آنگاه كه موسى براى قوم خود آب خواست، به او گفتيم: عصاى خويش را برسنگ بزن تا دوازده چشمه از آن جارى گردد».

2 ـ هنگامى كه حضرت موسى با پيروان خويش، از جانب فرعون و لشگر ستمگر او تحت تعقيب قرا رگرفت، خداى بزرگ به آن حضرت فرمان داد تا عصاى خود را بر دريا بزند تا در يا بشكافد و پيروان وى از چنگال فرعونيان، نجات يابند .

قرآن دراين زمينه چنين مى فرمايد:

( فَاَوْحَيْنا اِلَى مُوسى أنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ البَحْرَ فَاَنْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْق كَالطُّوْدِ الْعَظِيمِ) [2].