نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 532
282-
ای کسانی که ایمان آوردهاید: چون معاملهای کردید که در آن وامی هست تا
مدت معین آن را بنویسید، نویسندهای میان شما به عدالت بنویسد کاتب از
نوشتن چنان که خدا به وی آموخته دریغ نکند او بنویسد و آنکه حق به گردن او
است املا کند از خدا که پروردگار اوست بترسد و از آن چیزی نکاهد، اگر کسی
که حق به عهده اوست سفیه یا ضعیف است و یا املا کردن نمیتواند، سرپرست او
به عدالت املا کند، دو گواه از مردان خود (بر آن حق) گواه گیرید، اگر دو
مرد نباشند یک مرد و دو زن از گواهانی که میپسندید، که اگر یکی فراموش کند
دیگری او را یادآوری نماید، گواهان چون (برای تحمل یا ادای شهادت) دعوت
شدند، امتناع نکنند ملول نباشید از نوشتن آن (حق) کوچک باشد یا بزرگ تا
مدتش. این کار پیش خدا عادلانه و برای ادای شهادت بعدی استوارتر و
نزدیکترین (راهی است که) اشتباه و شک نکنید، مگر آنکه معامله نقد باشد که
میان خویش دست بدست میکنید مانعی نیست که آن را ننویسید، چون داد و ستد
کردید گواه بگیرید، نویسنده و گواه (از این کار) ضرر نبینند و اگر ضرر
رساندید آن بر شما گناه است، از خدا بترسید، و خدا تعلیمتان میدهد، خدا به
همه چیز داناست. 283- و اگر در سفر بودید و کاتب پیدا نکردید گروگانی
تحویل داده شده کافی است و اگر بعضی از شما به بعضی اطمینان داشت (و وثیقه
نخواست) آنکه امین شمرده شده امانت (بدهی) خود را بدهد و از خدا که
پروردگار اوست بترسد، گواهی را کتمان نکنید هر که کتمان کند قلبش گناهکار
است، خدا به آنچه میکنید داناست.
کلمهها
تداینتم: تداین به معنی معاملهای است که در آن دین باشد اعم از نسیه و سلف: «تداین القوم. تعاملوا بالدین». یأب: از «اباء» به معنی امتناع کردن. یملل: املال و املاء به معنی دیکته کردن و گفتن مطلبی است که بنویسند.
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 532