شرحها

پیش از داستان طالوت، سخن درباره جهاد و بذل مال در راه خدا بود، سپس جریان طالوت و داود برای عبرت و محل شاهد نقل گردید از مجموع اینها یک سؤال پیش می‌آید و آن اینکه چرا آمدن این پیغمبران جنگ و ستیز را از بین نبرد و باز امتها بعد از آنها بجان هم افتادند! آیه در جواب می‌گوید: جنگ نتیجه اختلاف مردم است آنهم پس از روشن شدن حقائق، نه نتیجه اختلاف ادیان و پیامبران، زیرا میان پیامبران اختلافی نیست همه دعوت به توحید و سعادت کرده‌اند وانگهی اگر خدا می‌خواست آنها اختلاف و جنگ نمی‌کردند و لو آن وقت آزادی و اختیار در بین نبود اما خدا خواسته که بشر در کار خود آزاد باشد.
از آیه: وَ لَوْ شاءَ رَبُّکَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا یَزالُونَ مُخْتَلِفِینَ إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّکَ هود/ 18 روشن می‌شود که این اختلاف پیوسته خواهد بود، ولی استثناء نشان می‌دهد: آنها که به فکر عدم اختلاف باشند مورد رحمت بوده و از اختلاف و علل جنگ به دور خواهند بود.
در آیه دوم امر به انفاق است که نتیجه آن در دنیا و عقبی عاید بر انفاق کننده است و عنقریب توضیح داده خواهد شد.
253- تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلی بَعْضٍ [1].
پیامبران با آنکه در اصل نزول وحی و پاکی و تلاش و فداکاری در راه خدا همه یکسانند و درباره همه آنها آمده: وَ سَلامٌ عَلَی الْمُرْسَلِینَ صافات/ 181