کلمه‌ها

الم: راجع باین حروف و نظائر آنها که فواتح سور نام دارند در اول سوره اعراف بحث خواهیم کرد.
کتاب: مصدر است بمعنی مکتوب. آن در اصل بمعنی جمع کردن می‌باشد، گویی مطالب یا حروف، در آن در کنار هم جمع شده‌اند، لشگر را از آن کتیبه گفته‌اند که بعضی با بعضی جمع شده‌اند، کتاب بمعنی اثبات تقدیر، ایجاب و اراده نیز آمده است.
ریب: شک، قلق و اضطراب قلبی.
هدی: راهنمایی. گویند: «هدیته هدی» او را راهنمایی کردم و شاید بمعنی هادی باشد.
متقین: پرهیزکاران. مفرد آن متقی است، اصل آن وقایه و وقاء بمعنای حفظ شی‌ء است از آنچه اذیت و ضرر میرساند، تقوی بمعنای خود نگه داری می‌باشد متقی یعنی کسی که خودش را از ناپاکی و گناه و عذاب خدا حفظ می‌کند.
یؤمنون: ایمان: تصدیق توأم با اطمینان، اصل آن امن بمعنای آرامش قلب است ایمان تنها عقیده نیست، بلکه تسلیم و انقیاد در آن معتبر است.
غیب: نهان «الغیب کلّ ما غاب عنک».