شرحها

آیات فوق تتمه آیات حج و متضمن مطالبی راجع به آن است که بررسی می‌شود:
200- فَإِذا قَضَیْتُمْ مَناسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَذِکْرِکُمْ آباءَکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْراً.
گویند مردم جاهلیت پس از تمام شدن اعمال حج در «منی» گرد آمده و پدران گذشته را یاد کرده و به موهومات و استخوانهای پوسیده مباهات می‌کردند این امر سبب شد که آیه شریفه بفرماید چون اعمال حج را تمام کردید خدا را یاد کنید همانطور که پدران را یاد می‌کردید نه، بلکه بالاتر از پدران یاد کنید. حکم برای همه است چون مورد نمی‌تواند مخصص باشد، آری در آن اجتماع عظیم خدا و نعمتهای خدا را یاد نمائید و قلبها را به او متوجه کنید نه به اوهام، تشکیل انجمن و ذکر یاوه‌های پوچ و فتنه‌انگیز به چه کار آید!! فَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا ....
این قسمت تا آخر آیه 202 نتیجه و مطلبی است در زمینه آیه فوق و ذکر خدا یعنی شما خدا را یاد کنید و به فکر رضای او باشید زیرا مردم دو گروه هستند یکی مادی و اهل دنیا که جز دنیا و لذتهای زودگذر آن چیزی نمی‌خواهند اینان در آخرت بهره‌ای ندارند دیگری اهل دنیا و آخرت که می‌خواهند در هر دو جهان از نعمتهای خدا بهره‌مند باشند شما از گروه دوم باشید.