[سوره البقرة (2): آیات 188 تا 189]

اشاره

وَ لا تَأْکُلُوا أَمْوالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْباطِلِ وَ تُدْلُوا بِها إِلَی الْحُکَّامِ لِتَأْکُلُوا فَرِیقاً مِنْ أَمْوالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (188) یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِیَ مَواقِیتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ وَ لَیْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقی وَ أْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوابِها وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (189)
188- اموال یکدیگر را در میان خود به ناحق نخورید و آن را به حکام و قضات ندهید تا بدان وسیله قسمتی از اموال مردم را به ناحق و دانسته بخورید.
189- از تو از هلالهای ماه می‌پرسند بگو آنها اوقاتند برای (نظام زندگی) مردم و برای عمل حج، نیکی آن نیست که به خانه از پشت آنها در آئید بلکه نیک آنست که تقوی پیشه کنید، به خانه‌ها از درهای آنها درآئید و از خدا بترسید تا رستگار شوید.

کلمه‌ها

باطل: ناحق. باطل چیزی است که در مقام فحص و دقت پایداری ندارد (قاموس قرآن).
تدلوا: دلو: ظرف آبکشی و فرستادن آن به چاه است. ادلاء به معنی ارسال، مراد از آن در آیه دادن است «ادلی الیه بالمال: دفعه الیه».
اهله: جمع هلال. آن ماه یک شنبه و دو شبه است، به قولی تا شب هفتم هلال است اهلال به معنی بلند کردن صدا است، ماه را از آن هلال