نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 1 صفحه : 343
امام
صادق علیه السّلام فرمود: پدرم فرمود: انسان یک روز برای پاداشی که نزد
خداست از روی شوق روزه میگیرد خدا او را وارد بهشت میکند. و نیز فرموده: خواب روزهدار عبادت و نفس کشیدنش سبحان اللَّه گفتن است. باز فرموده: برای روزهدار دو تا شادی هست یکی موقع افطار (که عبادت حق را به پایان رسانیده) دیگری بوقت ملاقات پروردگارش. [1]
نزول قرآن
شکی نیست که قرآن مجید در عرض بیست و سه سال به تدریج بر پیامبر اکرم
نازل گردید، از طرف دیگر: آیات صریح هستند در اینکه: قرآن در ماه رمضان آن
هم در یک شب نازل گشته است، به عبارت دیگر آیه: شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِی
أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ حاکی است که قرآن در ماه رمضان فرود آمده و آیه: إِنَّا
أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ
مُبارَکَةٍ ... دخان/ 3 روشن است که در یک شب از ماه رمضان نازل گردیده
است. در روایت شیعه و اهل سنت آمده: قرآن همگی در شب قدر به بیت المعمور
نازل شده پس از آن بتدریج در بیست سال نازل گشته است، در روایت اهل سنت به
جای بیت المعمور لفظ «بیت العزة» آمده است: ولی به هیچ یک نمیتوان اعتماد
کرد و به قولی شروع نزول قرآن از شب قدر بوده است چنان که در المنار گوید. قول
قوی آنست که قرآن دو دفعه نازل گردیده، یک دفعه به طور بسیط و فشرده در شب
قدر، دفعه دیگر به طور تفصیل و تدریج در عرض بیست و سه سال چنان که مرحوم
شیخ ابو عبد اللَّه زنجانی در تاریخ قرآن 31 ترجمه سحاب چنین