شرحها

در آیات قبلی عموم مردم از تقلید کورکورانه و از پیروی اوهام شیطانی مخصوصا در مورد چیزهای خوردنی، نهی شدند. در این آیات به مؤمنان دستور داده شده از نعمتهای پاکیزه بخورند و خدا را شکر کنند نیز بعضی از محرمات که نمی‌شود خورد بیان گردیده و به آنان که به خاطر مال دنیا این گونه حقائق را کتمان می‌کنند وعده عذاب داده شده است.
172- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ اشْکُرُوا لِلَّهِ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ.
این آیه قطع نظر از مطالب خود، مقدمه بیان محرمات در آیه بعد است شکر نعمت که دستور داده شده وسیله ارتباط ما بین روزی دهنده و روزی خورنده است، به وسیله شکر دائره نعمت پر شده و حقیقت جای خود را می‌گیرد.
مقتضای فطرت آنست که از نعمت استفاده کرده و صاحب نعمت را بشناسیم و آن اهلیت زیادت به ما خواهد داد لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ در آیه دیگر آمده فَکُلُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ حَلالًا طَیِّباً وَ اشْکُرُوا ... نحل/ 114.
آمدن شرط در: إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ ... ظاهرا برای آنست: حالا که خود را بنده خدا می‌دانید. حق ندارید از پدران و خطوات شیطان پیروی کنید.
تکیه بر روی «طیّب» از آن جهت است که ملاک حلال و حرام روشن گردد، آنچه پاکیزه و طبع پسند است باید حلال و مجاز باشد و آنچه خبیث، تنفرآور و کثیف است باید تحریم گردد.