نکته‌ها

اصل اباحه:

به موجب آیه کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلالًا طَیِّباً اصل در اشیاء اباحه است، آنچه تحریم نشده و طبع پسند است می‌شود تصرف کرد و خورد و آشامید هر چه باشد و هر کجا باشد، بر خلاف اخباریها که عقیده دارند: هر چه درباره آن از دین رخصت و دستور نرسیده، باید در آن احتیاط کرد و نخورد و تصرف ننمود وهابی‌های حجاز که پیروان محمّد بن عبد الوهّاب نجدی هستند نیز چنین عقیده دارند، و جریان اصل اباحه بسیار مفصل است و باید در کتابهای اصول فقه مطالعه کرد.

دروغ بستن بر خدا:

به مضمون: وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَی اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ یکی از خطوات و وسوسه‌های شیطان آنست که: وادار می‌کند تا بر خدا و رسول دروغ ببندیم در مکتب تشیع اینکار به قدری زشت و خطرناک است که حتی اگر کسی دانسته به خدا و رسول و امام دروغ بر بندد روزه‌اش باطل می‌شود باید قضای آن را بگیرد و دو ماه نیز روزه کفاره بگیرد و توبه کند تا آمرزیده شود و این از افتخارهای مکتب تشیع است که دروغ بستن بر خدا و رسول را چنان سخت گرفته است.
عقائد باطل، بدعتهای خانمان برانداز، مکتبهای باطل، همه نتیجه دروغهایی است که بر خدا و رسول بسته‌اند، تصور کنید در دروغهایی که علماء یهود و نصاری جعل کرده و مردم را از پیروی اسلام بازداشتند، دروغهایی که به وسیله معاویه، ابو هریره، سلاطین اموی و عباسی به رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله نسبت داده شد تا حق را در صورت باطل و باطل را در صورت حق ظاهر نمودند، در تاریخ مشهور است که معاویه پول کلانی به «سمرة بن جندب» داد که روایت کرد: