استيلا
يافت، و دوازده روز رنجور بود، روز دوشنبه دوازدهم ماه ربيع الاول سنه
احدي عشر، وقت چاشت از دار فنا، بدار بقا رحلت فرمود. گفتهاند: مدت مرض او
چهارده روز بود، و وصيت فرمود، تا او را علي و عباس، و دو پسر عباس، فضل و
قثم بشويند، و اسامه زيد رضي اللّه عنهم و شقران [1] مولي رسول، با
ايشان بودند، و اوس بن خولي انصاري هم با ايشان بود، و در سه جامه سپيد
كفنش كردند، و صحابه بر وي جدا جدا نماز كردند، بي جماعت و امام، و او را
در حجره عايشه رضي اللّه عنها دفن كردند. صلّي اللّه عليه و سلّم، و علي آله و اصحابه و ذرياته الي يوم الدين
الطبقة الثانية طبقه خلفاء راشدين الاول ابو بكر
ابو بكر صديق رضي اللّه عنه، خليفه رسول بود، نام او ابو بكر عتيق بن
ابي قحافه و نام ابو قحافه عثمان بن عامر بن عمرو بن كعب بن سعد بن تيم بن
مره بود و ابو بكر رضي اللّه عنه. مردي تمام بالا بود، لعل [2] و سپيد
باريك اندام تنك موي، و بر روي مباركش رگها بنمودي، پيشاني بيرون آمده،
چشمها بكود [3] فروشنده، و از جمله سالداران قريش بود، و به تجارت شام
رفته بود، و پيش از ظهور اسلام راهبي او را وصيت كرده بود، كه منتظر باش به
بيرون آمدن نبي آخر الزمان را، و گفتهاند: خوابي ديده بود، چون باز آمد،
خبر مصطفي بشنيد اسلام آورد، و اقرباء خود را باسلام دعوت كرد، عثمان بن
عفان، و زبير عوام و طلحه و سعد ابي وقاص، و عبد الرحمن عوف، بدعوت او
اسلام آوردند، و ابو بكر سي ساله بود، كه اسلام آورد، و او را شش فرزند
بود: عبد اللّه، و عبد الرحمن و محمد، و عايشه، و اسما، و ام كلثوم، و با
مصطفي صلّي اللّه عليه و آله و صحبه
[1] در نسخه اصل، فضل را فضيل، و شقران را نفران نوشته كه مطابق قول جمهور تصحيح شد. [2] در شرح حليههاي اكثر اشخاص اين كلمه بجاي سرخ از طرف مولف استعمال شده. [3] اصل: به كو فرو شده شايد اصلا (بكود فرو) باشد، و ترجمه همان تعبير
غاير العينين طبري و ديگران باشد، كه در حليه حضرت ابو بكر آوردهاند.