روايت ميكند أمير المؤمنين علي ابن ابي طالب كرم اللّه وجهه، كه پيغامبر با هيبت بود، چنانكه هر كه از دورش بديدي بترسيدي، چون نزديكتر او آمدي بيار اميدي خوشدل گشتي و شاد روي بودي و روشنائي از روي او همي تافتي، ببالا، دو بهر بود كه اگر مرد دراز بالا با او برفتي، ازو فروتر نمودي، گرد سر بود، جعد موي بود و بر بنا گوش ايستاده بودي، چون فرود گذاشتي بسر كتف رسيدي، چون باز كشيدي باز بجاي خود شدي، فراخ پيشاني بودي، گشاده ابرو بود، در ميان دو ابرو او را رگي بود، چون در خشم شدي پيدا آمدي، باريك بيني بود، باريك لب بود، گشاده دندان بود، گرد روي بود شيرين سخن بود، لطيف آواز بود موي سياه بود، سپيد عارض بود، و خوب گردن بود، معتدل اندام بود، پشت او و شكم راست بود، فراخ بر بود از سينه تا ناف او خطي از موي خورد [2] دميده،