اصحاب قصص و تواريخ چنين روايت كنند: كه عبد المطلب بخواب ديد كه برو، چاه زمزم را عمارت كن، و در ان وقت چاه زمزم خراب گشته بود چون عمارت آغاز شد، باو قريش منازعت كردند، نزد كاهني رفتند بشام در راه تشنگي بر ايشان غالب شد، حق تعالي از زير پاي پسر [2] عبد المطلب چشمه ظاهر گردانيد، تا همه آب بخوردند و آن منازعات از ميان ايشان رفع شد و عمارت زمزم او را مسلم داشتند، و دران وقت عبد المطلب را يك پسر بيش نبود، الحرث بن عبد المطلب. با خود نذر كرد، اگر خداي او را ده پسر دهد، يكي را قربان كند، حق تعالي او را ده پسر داد، اسامي اين بود كه در قلم آمد: حرث، و ضرار، و مقوم، و عبد مناف، و ابو طالب، و حمزه و عباس، و عبد العزي، و ابو لهب، و عبد اللّه پدر مصطفي عليه السّلام و التحيه [3] با پسران قصه نذر در ميان نهاد، و همه تسليم شدند، در كعبه آمد، پيش هبل قرعه انداخت، بر عبد اللّه آمد، و او كهتر از همه بود، خواست تا قربانش كند،