رايات اعلي بسلامت و غنيمت، بحضرت دهلي، روز دوشنبه بيست و سيوم ماه ربيع الاول سنه خمسين و ستمائة باز آمد. بعد از ان با بخت فرخنده و دولت فزاينده [3] هفت ماه در دار الملك جلالي مقام افتاد، و درين مدت به انتشار احسان و اقامت مراسم عدل مشغول گشت، و روز [4] دوشنبه بيست و دوم ماه شوال همين سال [5]، رايات اعلي بر سمت لوهور و غزنين [6] از راه اچه و ملتان نهضت فرمود، و در وقت وداع، از حدود كيتهل [7]، داعي دولت را تشريف خاص (اسپ) با ساخت زر با (تمام) ستام و زين به ارزاني داشت، و درين سفر، جمله ملوك و خانان اطراف در خدمت ركاب اعلي جمع شدند، قتلغ خان از ولايت بهيانه [8] و كشلوخان [9] عز الدين [بلبن] از بداون با حشمهاي خود در موافقت رايات [اعلي] همايون تا حد بياه برفتند، و عماد الدين ريحان در خفيه مزاج سلطان و ملوك، با الغ خان [1] اعظم متغير گردانيد (و مزاج ديگر كرد) عفي اللّه عنهم.

چون سال نو شد، روز [11] شنبه غره ماه محرم، سنه احدي و خمسين و ستمائة الغ خان [1] را فرمان [12] شد تا بسر اقطاع خود، بطرف سوانك و هانسي برود چون خان معظم بحكم فرمان بطرف هانسي رفت، رايات اعلي، در اوايل ربيع الاول