responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : طبقات ناصري(تاريخ ايران و اسلام) نویسنده : سراج جوزجانی، منهاج الدین    جلد : 1  صفحه : 46

اعلام دادند، ساره را بنزديك خود برد، خواست تا بدو تعلق سازد، دستش خشك گشت، ازو دعا خواست، دستش بحال صحت باز آمد. كنيزك قبطي را كه در حرم او بود باو بخشيد، و گفت: ها اجرك [1] اسم آن كنيزك هاجر شد. چون بخدمت مهتر ابراهيم عليه السّلام آورد، بخدمت او بخشيد، و مهتر اسماعيل از بطن او بود.
و اسماعيل از اسحاق به سيزده سال مهتر بود، و خليل او را بغايت دوست گرفت، ساره را غيرت آمد و گفت: او را از نزديك من بجاي ديگر نقل كن.
ابراهيم خليل اللّه عليه السّلام هاجر و اسماعيل را بزمين حجاز آورد، بموضعي كه شهر مكه است، بفرمان حق تعالي. و اسماعيل در آن وقت شيرخواره بود، و بروايتي سه ساله و بروايتي سيزده ساله، مهتر ابراهيم سه روز نزديك ايشان مقام گرفت و برفت، و چون عطش بر ايشان غالب گشت، حق تعالي چاه زمزم را به جهت ايشان ظاهر كرد، و قوم جرهم كه اعراب يمن بودند، و مضامن [2] ابن عمرو الجرهمي ملك ايشان بوده است، به سبب آن آب آنجا ساكن شد. مهتر اسماعيل ميان ايشان بزرگ شد، و زبان عربي از ايشان بياموخت، و مهتر ابراهيم عليه السّلام، پيوسته بديدن ايشان آمدي، و بفرمان حق تعالي خانه كعبه بموافقت مهتر اسماعيل بساخت از بيخ كوه طور سينا و كوه لبنان و كوه جودي، و كوه حري. و چون خانه ساخته شد، جبرئيل او را تعليم كرد، حج و مناسك بجاي آوردن، و قربان نكرد، در شب ترويه [3] بخواب ديد: كه خيز پسر را قربان كن، تا آنجا كه حق تعالي فدا فرستادش. پس اسماعيل زن خواست، دختر مضاض ابن عمرو سيده نام، و او را از آن فرزندان آمدند، و بسيار شدند، و عمالقه را از ديار مكه و حجاز نفي كردند و بر شريعت ابراهيم و ملت حنيفي بودند، و عمر إسماعيل صد و سي و هفت سال بود.
و هاجر پيش از و وفات يافته بود، و او را در حجره كعبه نهاده بودند. چون اسماعيل عليه السّلام برحمت حق پيوست، او را جوار مادر دفن كردند. و اللّه اعلم باحوال اصحاب القبور.
[1] مگر آن فرعون در مصر هم دران اوقات عربي حرف ميزد (؟!) در حاليكه چند سطر بعد از عربي ياد گرفتن اسماعيل از اعراب جرهمي ذكر رفته است (!).
[2] در طبري طبع مصر مضاض، و ترجمه بلعمي و روضه الصفا طبع هند مصاص آمده.
[3] معني لغوي ترويه سيراب گردانيدن و يوم الترويه روز ششم ماه ذي الحجة باشد (منتهي الادب 2: 1034)
نام کتاب : طبقات ناصري(تاريخ ايران و اسلام) نویسنده : سراج جوزجانی، منهاج الدین    جلد : 1  صفحه : 46
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست