ملك ناصر الدين محمود پسر مهتر [2] سلطان شمس الدين بود عليه الرحمه [3] و او پادشاه فرزانه و عاقل و بخرد [4] و در غايت جلادت و مبارزت و بذل و احسان [بود] و اول اقطاعي كه سلطان او را فرمود، خطه هانسي بود و بعد از مدتي در شهور سنه ثلاث و عشرين و ستمائة، خطه او ده بدو مفوض گشت [5] و آن پادشاه زاده، در ان ديار آثار پسنديده (بسيار نمود) و غزوات بسنت كرد. چنانچه ذكر او برجوليت و شهامت در عرصه هندوستان منتشر گشت، و برتوه [6] لعين را كه صد و بيست و اند هزار مسلمان بر دست (و) تيغ او شهادت يافته بودند بر انداخت، و بدوزخ فرستاد، و كفار متمرد (ان) كه در اطراف زمين اوده بودند قمع و قهر كرد، [7] و جماعتي را منقاد گردانيد، و از اوده عزيمت لكهنوتي كرد، و لشكر (هاي) هندوستان، بفرمان اعلي نامزد (او) شد، و ملوك نامدار چنانچه بولان و ملك علاء الدين جاني همه در خدمت او بطرف لكهنوتي رفتند، و سلطان غياث الدين عوض خلجي بر عزيمت ديار بنگ، از لكهنوتي لشكر برده بود، و مركز خالي گذاشته.
چون ملك سعيد ناصر الدين با لشكرها، بدان [8] طرف رسيد، بسنكوت (و شهر لكهنوتي) او را مسلم شد، و چون خبر به (سلطان) غياث الدين عوض خلجي رسيد، از موضعي كه بود، روي به لكهنوتي نهاد، و ملك ناصر الدين با لشكرها پيش [او] باز رفت، و او را منهزم گردانيد، و غياث الدين را با جمله امراء و اقرباء، و امراء خلج، و خزاين و پيلان بدست آورد، و غياث الدين را