الحمد للّه الذي اعز عباده بالاحسان، و عمر بلاده بالفضل و الامتنان، و شرف بملوك الدين ديار طخارستان، و الصلوات [2] علي محمد المبعوث من اشرف [3] بطن عدنان، و الصلوات (و السلام) علي آله و اصحابه سادات [4] اهل الايمان، و سلم تسليما كثيرا.
(اما بعد) چنين گويد: كمترين بندگان درگاه رباني منهاج سراج جوزجاني [5]، كه چون حق تعالي، از دودمان شنسبانيان كه ملوك جبال غور بودند، سلاطين بزرگ در رسانيد و چند (گاه) مملكت (را) از ديار عجم و هند [وستان] در قبضه تصرف و فرمان ايشان آورد، يكي از آن مملكت طخارستان و جبال باميان بود. كه به همه اوقات قديم الدهر، باز ملوك آن زمين به عظمت مكان و كثرت اموال و خزاين و وفور معادن و دفاين معروف و موصوف بوده‌اند و در بعضي از اوقات [6]، ملوك عجم را چنانچه قباد و فيروز را [7] مقهور كرده‌اند، و آن ديار بمعادن زر و نقره و لعل و بلور و بيجاده [8] و غير آن در اقصي ممالك دنيا معروف [و موصوف بوده] است. چون آفتاب دولت ملوك و سلاطين غور از مشارق اعلي طالع شد، و سلطان علاء الدين حسين جهانسوز از انتقام اهل غزنين فارغ گشت، روي بفتوح آن ديار نهاد [9]، و برادر مهتر خود ملك فخر الدين مسعود را عليه الرحمه در ان مملكت بعد از فتح نصب كرد، و از وي اولاد كبار و ملوك كرام در رسيدند، آثار عدل و احسان وصيت بذل و امتنان ايشان، در تمام ربع مسكون نشر شد. رحمهم اللّه عليهم اجمعين.