پيش ازين بچند موضع ذكر او رفته است، او را در اول عهد ملك ضياء الدين در غور [4] گفتندي، و چون بعد از سلطان غياث الدين محمد سام، بتخت فيروز كوه بنشست لقب او ملك علاء الدين شد، و چون درين كرت [5] ملك نصير الدين حسين سلطان علاء الدين (آتسز) را شهيد كرد، فيروز كوه (و ممالك غور) در ضبط امراء لشكر غزنين و غور آمد، باتفاق ملك حسام الدين حسين عبد الملك سر زراد [6] را بفيروز كوه بنشاندند، و قلعه فيروز كوه را عمارت كرده و در ميان شهر و كوه، حصار بر كوشك [7] را در بند آهنين نهادند و باره كشيدند و مقاتله در ميان نهادند، و ملك علاء الدين را از حصار اشيار بيرون آوردند، و بطرف غزنين بردند، و اين حوادث در سنه عشر و يا احدي عشر و ستمائة بود.
چون ملك علاء الدين بغزنين رسيد، سلطان تاج الدين يلدوز عليه الرحمه او را اعزاز وافر كرد، و فرمان داد: تا چتر سلطان معز الدين از سر روضه او بر گرفتند، و بر سر او نهادند، و او را اسم سلطاني داد، و بحضرت فيروز كوه فرستاد، چون به غور باز آمد، مدت يك سال و چيزي ملك راند و خطبه و سكه بنام او شد، و لقب سلطاني [8] در خطبه اطلاق كردند. سلطان محمد خوارزمشاه، عهد نامه‌يي كه در نيشاپور از وي ستده بود، كه هرگز بر وي تيغ [9] نكشد، به نزديك او فرستاد، در شهور سنه اثني عشر و ستمائة