ملك علاء الدين پسر ملك شجاع الدين ابي علي بود، پسر عم هر دو سلطانان غياث الدين و معز الدين، و از هر دو برادر بزرگتر بود و هم حاجي و هم غازي بودند [3]، و هر دو سلطان او را در مخاطبه بلفظ خداوند ياد فرمودندي، و دختر سلطان غياث الدين كه ماه ملك نام بود و بلقب جلال (الدنيا و الدين) و از دختر سلطان علاء الدين جهانسوز بود، در حباله او بود، و آن دختر پادشاه‌زاده بس بزرگ بود و قرآن مجيد محفوظ او بود [4] و اخبار شهادت [5] ياد داشت و خطش چون در شاهوار بود، و در هر سال يك كرت دو ركعت نماز گزاردي (و) تمام قرآن در ان دو ركعت ختم كردي، و از دنيا همچنان بكر رفت، بسبب آنچه پيش از وي ملك ضياء الدين كنيزك [6] ترك داشت، كه مادر پسر او (بود) مگر او را عقده بود [7]، برين ملكه قادر نشد، و آن ملكه در جمال و عفت و زهاد (ت) در همه دنيا (خود را) مثل نداشت و والده اين كاتب با او هم‌شير و هم‌مكتب بود، و اين داعي را آن ملكه در حجر عنايت و حرم عصمت خود پرورده بود