ثقات تغمدهم اللّه برحمته چنين روايت كرده‌اند: كه سلطان غياث الدين و سلطان معز الدين طاب مرقداهما، هر دو از يك مادر بودند، و غياث الدين بسه سال و كسري از معز الدين بزرگ (تر) بود، و مادر ايشان دختر ملك بدر الدين گيلاني [1] بود هم از اصل بنجي نهاران و تخمه شنسبانيان، و ملكه مادر ايشان نور اللّه مرقدها، غياث الدين را حبشي خواندي، و معز الدين را زنگي [2] گفتي، و در اصل اسم مبارك او غياث الدين محمد بود و نام معز الدين هم محمد، بر لغت غور محمد را اخمد [3] گويند، و چون سلطان غياث الدين سام عليه الرحمه در گيلان [4] برحمت حق (تعالي) پيوست، سلطان علاء الدين بتخت نشست، هر دو برادرزاده خود غياث الدين و معز الدين را فرمان داد، تا به قلعه و جيرستان [5] محبوس كردند و اندك وظيفه جهت ما يحتاج ايشان تعيين كرد. چون سلطان علاء الدين (از دنيا) نقل كرد سلطان سيف الدين ايشان را از قلعه وجيرستان مخلص گردانيده [6]، و مطلق العنان كرد، غياث الدين [7] در موافقت سلطان سيف الدين، بحضرت فيروز كوه مقام ساخت و معز الدين باطراف [8] باميان بخدمت عم خود ملك فخر الدين مسعود عليه الرحمه رفت، و غياث الدين در خدمت سيف الدين به لشكري جهة دفع غز [9] رفت، و اندك استعدادي داشت. بسبب قلت مال و منال، و هر كس از خدم پدر و مادر ايشان در سر اندك خدمتي ميكردند و غياث الدين مدام بخدمت سلطان سيف الدين مي‌بود (تا) چون