چون سلطان بهاء الدين سام بن حسين كه بطرف غزنين لشكر مي‌برد، تا انتقام سلطان سوري و ملك الجبال طاب ثراهما بكشد [4] در گيلان [5] برحمت حق پيوست، سلطان علاء الدين بتخت ممالك غور و حضرت فيروز كوه بنشست و لشكرهاي غور و غرستان [6] جمع كرد، و عزيمت غزنين مصمم كرد چون سلطان يمين الدوله بهرامشاه طاب ثراه را از ان حال و عزيمت معلوم شد لشكر غزنين و هندوستان مهيا و مرتب گردانيد و ببلاد گرمسير از رخج و تكناباد [7] روي بطرف زمين داور آورد (و چون) سلطان علاء الدين با لشكر خود بزمين داور رسيده بود، سلطان بهرامشاه، رسولان بنزديك علاء الدين فرستاد كه بازگرد بجانب غور، و بمملكت اسلاف خود قرار گير! كه ترا طاقت مقاومت حشم من نباشد، كه من پيل مي‌آرم. چون رسل بخدمت علاء الدين امانت رسالت ادا كردند، سلطان علاء الدين جواب داد: كه اگر تو پيل مي‌آري، من خرميل مي‌آرم، مگر ترا غلط مي‌افتد