چون سلطان ابراهيم (بن) مسعود، امير عباس را بگرفت و بغزنين فرستاد و ممالك غور بالتماس اشراف و اكابر غور به امير محمد عباس [4] داد، و او در غايت حسن خلق و نهايت لطف مزاج و بس عادل و گزيده (اخلاق و نيكو) سيرت و منصف و رحيم و عالم نواز و عادل و ضعيف‌پرور. و هر (غلظت و) ظلم و عدوان كه پدرش را بود، بهر صفت [5] ناپسنديده هزار صفت گزيده و معني پاكيزه در طبيعت امير محمد مركب بود، چون ممالك غور باسم او شد، جمله اشراف و اكابر ولايت غور، او را منقاد شدند، او بقدر امكان در احياء مراسم خير، و بذل و عدل و احسان جد و جهد نمودن گرفت، سلاطين غزنين را بطوع و رغبت خدمت ميكرد و امتثال و انقياد مينمود، و مال معهود [ي] ميفرستاد، تا در عهد او ابواب راحت (بر خلق) غور مفتوح گشت، و همگنان در آسايش و امن روزگار ميگذرانيدند، و نعمت و رخص [6] ظاهر گشت، تا نهايت امتداد ملك او رعايا و حشم در فراغت بودند، تا در گذشت و برحمت حق پيوست (عليه الرحمة و الغفران)