از عهد امير بنجي تا بدين عهد، حال امارت غور يافته نشد در تواريخ كه مفصل آورده شدي، چون اتساق [2] اين طبقات در حضرت اعلي دهلي لازال اعلي بود و ممالك اسلام را بواسطه فتنه كفار مغل خذلهم اللّه تفرقه ديار و اختلاف اطراف پيدا آمده بود، امكان نقل كردن از ان تاريخ كه در بلاد غور در نظر آمده بود نبود، بضرورت آنچه از تاريخ ناصري، و تاريخ [ابن] هيصم نابي [3] و بعضي سماعي كه از مشايخ غور حاصل شده بود، در قلم آمد، از ناظران رجاء عفوي باشد [4].
چنين آرند: كه امير سوري ملك بزرگ بود، و ممالك غور بيشتر در ضبط او بود، و چون بعضي از غور چنانچه والشتان [5] عليا و سفلي بشرف اسلام مشرف نبودند، در ان وقت ايشان را با هم خصومت مي‌بود، و صفاريان چون از بلاد نيمروز، بطرف بست و بلاد داور آمدند، يعقوب ليث لك لك امير تكين آباد را كه بلاد رخج است بزد [6]، طوايف غوريان بسرحدهاي سند [7] تحصن جستند، و (به) سلامت ماندند، اما ايشان را