پادشاه بزرگ بود، بعد از پدر خود بتخت خوارزم نشست، و جمله ممالك پدر را در تصرف آورد، و با خلق عدل و احسان كرد، و با كفار قراخطا [2] مالي كه هر سال بدادي عهد پيوست، و با خان قفچاق اتصال كرد، و اطراف ممالك را بدان طريق كه امكان بود محافظت واجب داشت، و (با) بعضي از بندگان سنجري كه ملوك خراسان بودند، منازعت و خصومتش افتاد، و بوجهي كه ميسر شد صلح پيوست، و مدتها ملك راند و درگذشت، و از وي فرزندان [3] ماندند، چنانچه علاء الدين تكش و سلطان شاه محمود. حق تعالي بر ايشان رحمت كناد.

سلطان تكش بن ايل ارسلان پادشاه بس بزرگ بود، و از علم و فضل و هنر و موسيقي حظ كامل داشت، و چون بتخت نشست، اطراف ممالك خوارزم و بعضي از خراسان را بجنگ و صلح در تصرف آورد، و با خان خفجاق [5] كه اقران نام بود اتصال كرد، و دختر او در حكم خود آورد، و آن زن عظيم بزرگ شد، و در جهان نامدار گشت. خاصه در عهد پسر خود سلطان محمد خوارزم شاه، و او زني بود عظيم بقوت و حميت و مستقل بذات خويش، و او را در عهد پسر او خداونده جهان خطاب بود، و قوت و غضب و استنكال او تا بحدي بود: