سلاطين روم از تخمه سلجوقيانند و پادشاهان بزرگ بوده‌اند، و از ايشان در بلاد روم و ديار فرنج بسيار آثار غزو و جهاد و بقاع خير، چنانچه مدارس و مساجد و خانقاهات و رباطات و قناطر و اوقات مانده است، والي يومنا هذا باقيست، و از فرزندان و امرا و ملوك ايشان در ان ديار قصه‌هاي. غزوات در كتب مسطور است، و چون سلطان سلاطين سنجر عليه الرحمه بتخت پدر بنشست و جهان بر وي قرار گرفت، شرق و غرب در ضبط بندگان او آمد و خطبه منابر كل اسلام، و سكه جمله بالقاب او زينت يافت، ممالك روم برادر خود [1] محمود بن ملكشاه را داد، و جمله سلاطين روم از فرزندان اواند چنانچه از هر يك ذكري در طبقات ثبت افتاد، تا خوانندگان را از احوال آن دودمان چيزي معلوم گردد، و در دعاء خير گذشتگان، و بقاء سلطان مسلمانان ناصر الدنيا و الدين سلطان السلاطين في العالمين محمود بن السلطان التتمش خلد اللّه ملكه افزايند.

محمود بن سلطان ملكشاه را چون تخت [2] (ممالك) روم از دست سنجر كه برادرش بود مسلم شد، دران ديار و ثغور اسلام جهاد بسيار كرد و بر كفار فرنج لشكرها كشيد، و غزوها بسنت بجاي آورد، و قلاع و شهرها بگرفت و با بندگان خداي تعالي عدل و احسان ورزيد. چون مدتي از ملك او بگذشت برحمت حق پيوست.

سلطان مسعود پسر محمود بن ملكشاه بود، باول سلطان سنجر او را تخت عراق داد، و يك كرت با قراجه ساقي يار شد، و با سلطان سنجر طريق عصيان ورزيد، بسبب قوتي كه دران ديار گرفته بود، ناگاه سلطان سنجر معارضه بر وي زد، و هر دو را بگرفت، و بعد از آن كارش فتور پذيرفت