سلطان سنجر پادشاه بزرگ و معظم و با قدر بود، و ولادت او در بلاد سنجار بود [1] در شهور سنه تسع و سبعين و اربعمائه، دران ايامي كه ملكشاه پدرش بخدمت درگاه خلافت و پرداخت مصالح دولت أمير المؤمنين مشغول بود چون ملكشاه برحمت حق پيوست، سلطان سنجر ده ساله بود، و برادر او محمد بر تخت نشست، و بعد از برادر او را بتخت نشاندند، و بتشريف و لواء عهد دار الخلافت مشرف شد بدار الملك مرو شاهجان [2]، و در جمله ممالك اسلام كه پدر و جدش ضبط و فتح كرده بودند، خطبه و سكه بنام او شد. چون بالغ گشت و بريعان عمر و شرخ [3] شباب رسيد، جمله ممالك شرق و غرب در ضبط بندگان او آمد و چاكران او اول مصاف با محمد خان به سمرقند كردند، و او را بزدند، بعد از آن در اطراف ممالك شانزده مصاف كرد، در همه فيروز آمد، و عهد دولت او امتداد يافت، و كارها بر جاده سنت و سياست و نهج معدلت كرد، و امور شريعت محمد، و احكام ملت اسلام، بر طريق اوامر و نواهي الهي طراوت كلي يافت و زمين خراسان و عراق و ما وراء النهر بغايت معمور گشت و در بغداد باسم او قصرهاء سلطنت مبني شد، و شحنگي و لشكر كشي بغداد بر قرار پدران بلكه زيادت در تصرف او، و گماشتگان او، آمد و بندگان خود را بايالت و ملكي در هر ديار نصب كرد: اران و عراق و آذربيجان به