بن ابراهيم [خواهر سلطان سنجر مهد عراق در حباله او بود، و او را مسعود كريم خطاب بود] پادشاه نيكو اخلاق و مبارك عهد و گزيده اوصاف و با داد و عدل و انصاف. و در عهد خلافت المستظهر باللّه أمير المؤمنين احمد بن المقتدر به پادشاهي نشست، و حيا و كرم بافراط داشت، و رسوم ظلم را كه پيش ازو وضع شده بود جمله بر انداخت. و عوارض قلمي كه زوايد بود، در تمامت سر بند [1] محمود [ي] و زاولستان همه محو كرد، و باج كل نواحي [2] ممالك ببخشيد [3]، و كل ملوك (و امراء) و اكابر ممالك را بر قراري كه در عهد سلطان ابراهيم بوده بگذاشت، و رسوم پادشاهي هر چه نيكوتر پيش گرفت.
امير عضد الدوله را امارت هندوستان مسلم داشت، و در ايام دولت او حاجب بزرگ فوت شد، و حاجب طغاتگين از آب گنگ عبره كرد بجهت غزو هندوستان بجائي رسيد كه جز سلطان (محمود) هيچ لشكر آنجا نرسيده بود، و همه امور ملك در عهد او به نظام [4] بود، و هيچ دل مشغول از هيچ طرف نشد، و ولادت او بغزنين بود، در سنه ثلاث و خمسين و اربعمائه.
و مدت ملك او هفده سال بود، (و) در سنه تسع و خمسمائه برحمت حق پيوست و خواهر سلطان سنجر (سلجوقي) كه او را مهد عراق گفتندي، در حباله او بود [و السلام و اللّه اعلم] [5].